Rozdział 54

                 Rano wstałam podekscytowana. Szybko wykonałam rutynowe poranne czynności i zeszłam na dół pomóc dziewczynom w przygotowaniu przekąsek. Po chwili dołączyli do nas chłopcy. Nie zajęłam się długo mieszaniem ciasta, gdyż Max miał do mnie jakąś sprawę, która wymagała mojego udania się na górę. Łysol zaczął się drzeć, że moja pomoc jest niezbędna. Nieco się wystraszyłam, ale gdy weszłam do pokoju, zobaczyłam zadowolonego chłopaka siedzącego w fotelu, a następnie Toma i Seev'a, którzy zamknęli po cichu drzwi.

- Chłopaki, co jest…? – zapytałam z nutą niepewności w głosie.

- W co masz zamiar się ubrać?

- Co wy tacy zainteresowani moim wyglądem?

- Ale odpowiedz.

- No… cóż. Nie wiem. Nie mam zamiaru się jakoś stroić… tak specjalnie.

- Ha! A my zatroszczyliśmy się o twój ubiór – powiedział Max.

- Yyy, mam się bać?

Nie odpowiedzieli, tylko Tom sięgnął po coś do szafy i moim oczom ukazała się piękna czerwona sukienka.

- Proszę – wręczył mi ją – To dla ciebie.

- Z jakiej okazji – byłam w totalnym szoku.

- A czy musi być jakaś okazja?

- No…

- Potraktuj to jako prezent. Zwykle ubierasz się normalnie, nie, żeby nam to przeszkadzało, o nie! Po prostu pewnie nie będziesz mieć czasu, by wyjść na zakupy, więc my cię wyręczyliśmy.

- Chłopaki… ja dziękuję, ale nie wiem, czy mogę to przyjąć.

- Oj przestań. Naprawdę, to prezent.

Odruchowo odłożyłam sukienkę na krzesło i przytuliłam się do nich. Byłam im bardzo wdzięczna. Może i kiedyś dostawałam jakieś prezenty, ale ten… pomyśleli o mnie…, że nie miałabym czasu…, że… byłam wzruszona. Jeszcze nikt nigdy tak się mną nie zainteresował. Wytarłam łzy, które mimowolnie spłynęły po policzkach i razem z chłopakami zeszliśmy na dół, by pomóc w pieczeniu.

                         Pośmialiśmy się trochę, pogadaliśmy i powoli zaczęliśmy się rozchodzić do swoich pokoi, gdyż zbliżała się godzina rozpoczęcia imprezy. Wzięłam prysznic i powoli zaczęłam szukać dodatków do sukienki, którą wcześniej zabrałam z pokoju Toma. Postawiłam na skromność. Włosy spięłam w koczka. Pozwoliłam, by pojedyncze kosmki włosów opadały na twarz. Delikatnie się umalowałam. Założyłam jedynie pierścionek i jakieś nierzucające się w oczy kolczyki. Gdy byłam gotowa, ktoś zapukał do drzwi i wszedł do środka.

- Jesteś już… Łał.

Zamknęłam szafę i ujrzałam Nath'a wpatrującego się we mnie z otwartą buzią.

- Co się stało? – powiedziałam lekko zdenerwowana.

Nie wiedziałam, o co może mu chodzić.

- Ymm…, co to ja… Pięknie wyglądasz – uśmiechnął się.

- Dziękuję. Ty też wyglądasz świetnie.

Chłopak podszedł do mnie i złapał mnie za rękę.

- Chodźmy.

Po jego słowach udaliśmy się na dół, skąd dobiegały obce glosy. To zapewne powoli schodzący się goście. Wyszliśmy na korytarz. Gdy schodziliśmy ze schodów zobaczyłam James'a. Wpatrywał się we mnie czekając, aż na niego spojrzę. Ja tymczasem unikałam jego wzroku, lecz gdy Nath go zauważył nieco się zdenerwował.

- Nath…

- Gdy go widzę…

- To mój przyjaciel. Wiem, że to, co wtedy zobaczyłeś może cię niepokoić, ale to się nie powtórzy – uśmiechnęłam się, by załagodzić napięcie.

- Wybacz.

Dołączyliśmy do chłopaków, którzy powoli przygotowywali się do mini koncertu. Nie chciałam im przeszkadzać, więc poszłam poszukać James'a.

- Hej – powiedział stając przede mną.

- Hej.

- Ładnie wyglądasz. Dziękuję za zaproszenie. Nie sądziłem, że będziesz chciała mnie tu widzieć.

- James, James, James. Przecież się przyjaźnimy, jakim cudem miałabym ciebie unikać? Rozmawialiśmy o tym.

- No tak…

- Witamy serdecznie wszystkich gości! – rozległ się głos Max'a – zapraszamy was teraz na tyły domu na niespodziankę!

Wszyscy posłusznie udali się we wskazane miejsce. Nie obeszło się bez szeptów oraz podejrzeń, co to takiego. Gdy naszym oczom ukazała się scena, goście zaczęli bić brawo. Chłopcy jeszcze raz wszystkich przywitali i rozpoczęli koncert piosenką „Glad you came”. Gdy Nath odnalazł mnie wśród tłumu, nie spuszczał ze mnie wzroku, co po chwila się uśmiechając. Obok mnie stała jakaś ciemnowłosa dziewczyna i również się do niego uśmiechała. Może myślała, że patrzy na nią? A może rzeczywiście patrzył na nią… Nie. Na pewno nie. Po wysłuchaniu każdej z sześciu piosenek udałam się do salonu po coś do picia. Zatrzymały mnie dwie dziewczyny. Powiedziały, że rozpoznały mnie z jakichś zdjęć z Nath'em i chciały mnie poznać. Kątem oka zauważyłam Nath'a co chwila skradającego się do kuchni i wynoszącego jakieś butelki. Pogadałam z nimi chwilę i wróciłam do chłopców. Z dala zobaczyłam, że chłopak rozmawia z jakąś dziewczyną. Spojrzałam na chłopców. Ich miny raczej nie świadczyły o tym, że są zadowoleni z tej konwersacji. Skojarzyłam fakty i przypomniało mi się, że ta sama dziewczyna stała obok mnie podczas koncertu i cieszyła się, jak głupi do sera. Podeszłam do reszty TW omijając Nath'a. Coś tu było nie tak.

- Hej.

- Hej, hej.

- Czemu macie takie kwaśne miny? – zapytałam.

- Widzisz tę dziewczynę?

- To Rebeca. Była młodego – powiedział Jay nie dopuszczając mnie do głosu.

- To… jego była… dziewczyna? – ostatnie słowo powiedziałam bardzo cicho.

- Wiesz… - zaczął Max – Nie chcemy po raz kolejny wtrącać się w jego życie. Młody musi wiedzieć, co robi.

- Czy robi to źle, czy dobrze – kontynuował Tom.

- Musi wiedzieć, jakie są konsekwencje jego czynów.

- I niezależnie od tego, czy są one pozytywne, lub też nie, musi je ponieść.

- Ania…, wiem, że… - zaczął Jay.

- Nie. Nie tłumaczcie się. Rozumiem. Nigdy nie patrzyłam na to z tej strony, ale rozumiem. Naprawdę.

Nagle rozbrzmiały pierwsze nuty jakiejś przytulanki. Wszyscy odruchowo spojrzeliśmy na Nath'a, który w tym momencie zaczął obściskiwać się z tą jego byłą i tańczyć w rytm piosenki.

- Tego, to już kompletnie nie rozumiem – dziwił się Seev.

- Nie masz czemu. Przecież on nie jest trzeźwy.

Wszyscy popatrzyliśmy się na Max'a.

________________________________________________________

Od czego by tu zacząć... To tak:

Po pierwsze, nie będę się wypowiadać na temat tego rozdziału, gdyż wiecie, jakie jest moje zdanie ;D. Nie mogłam się za niego zabrać, a ani on nie jest wyjątkowy, ani nic w nim niezwykłego...

Po drugie, przepraszam Was najmocniej za tak długą przerwę. No wstyd mi *_*. Zakopać się pod ziemię można.

Po trzecie, być może zagmatwałam tu trochę w tym rozdziale i zachowania pewnych osób nie są zrozumiałe, ale wyjaśnię wszystko w nextych dwóch rozdziałach ;)

I po czwarte dedykuję ten rozdział wspaniałej osobie, której komentarze powalają mnie na kolana. Szkoda, że sama takich pisać nie umiem. Jest to Kika.  Kocham Cię za te Twoje epopeje i obiecuję ci, że Nath wkrótce zbierze ten swój sexi tyłek  ;**

Anku ;D - Ja tu nic mówić dużo nie będę. Dobrze wiesz, ile Twoje komentarze dodają mi sił. Kocham Cię Roślinko moja najukochańsza!! ;**

Dedyk także dla nowych czytaczek:

Natt..

Mel

Miu Bry

Dziękuję Wam dziewczyny, że skomentowałyście moje opowiadanie i postaram się w wolnych chwilach zabrać się za wasze apetyczne blogi. Kocham Was ;**