Rozdział 8

                 Kątem oka zauważyłam, że drugi ratownik opatruje Nath’a.

- A co do was, zastanawiam się, czy też was nie wyrzucić – powiedział pierwszy.

- Za co?! Za to, że mu przywaliłem, bo ją uderzył i zaczął obmacywać? – ocknął się Nathan.

- Hej, uspokój się. Przepraszam za niego, on nie chciał. To się nie powtórzy, obiecuję – próbowałam jakoś to ogarnąć.

- No dobrze, trzymam panią za słowo. A teraz proszę pozwolić, obejrzę pani twarz.

- Proszę bardzo – wyciągnął małą latarkę i znowu poświecił mi nią po oczach. Jak się okazało, nic mi się nie stało.

- Będzie śliwa – powiedział ratownik do Nath'a – poza tym wszystko jest w jak najlepszym porządku.

- Śliwa? – przestraszył się Nath.

- No, siniak, limo, nie wiem jak wy na to mówicie – zaśmiał się.

- Wiem, wiem...

- No nic, dziękujemy – wtrącił Max.

- Nie ma sprawy. Gdyby coś było nie tak, wiecie gdzie mnie szukać. Aa, - zwrócił się do Nath'a - radziłbym ci poleżeć tak z godzinę – powiedział i odszedł z dwoma pozostałymi ratownikami.

- Nath, połóż się – rozkazał Jay.

- Ale nie muszę, no nie?

- Kładź się.

- No dobra.

- A my co będziemy robić? – zapytał Tom.

- Może zróbmy tak, jak wcześniej. Pójdziemy grać w siatkę, a ktoś z tobą zostanie – zaproponował Seev.

- Dobry pomysł, to kto pierwszy zostaje? – zapytał Max i zrobiło się cicho.
Chłopaki popatrzyli po sobie i nagle ich wzrok utkwił na mnie. Modliłam się, żeby do tego nie doszło. Nie chciałam zostać sam na sam z Nathan'em. Ale co mi zostało? Lepsze to, niż siatka.

- No to ja mogę zostać.

- Skoro tak bardzo chcesz – rzucił Jay.

- Taa, idźcie już grać w tę waszą siatkę. Jay rzucił mi jeszcze to swoje „zadziorne” spojrzenie i poszli na boisko. Ja usiadłam na leżaku obok Nathana.

- Nie musisz tu przy mnie siedzieć, idź z nimi zagraj – powiedział chłopak.

- Wolę tu posiedzieć.

- Nie lubisz siatki?

- Niee, lubię, yy tylko jakoś tak… może za chwilę pójdę – tłumaczyłam się.

- No jak tam chcesz – spojrzał na mnie tymi swoimi zabójczymi oczami. Natychmiast odwróciłam wzrok.

- Ymm – zaczęłam – mogę cię o coś zapytać?

- Pewnie, pytaj o co chcesz.

- Tak pytam z ciekawości, bo to było troszkę dziwne. Czemu tak zareagowałeś, gdy lekarz powiedział, że będzie siniak?

- Czyli?

- Tak się przestraszyłeś i w ogóle.

- Aaa. Nie chodzi o to, że się boję, tylko… - nagle zadzwonił jego telefon – Przepraszam - spojrzał na wyświetlacz - to szef, muszę odebrać.

- Jasne.

- Tak? Dzień dobry… a dobrze, odpoczywamy… tak?... a to nawet lepiej… emm, bo dostałem w oko i będzie limo… nie, nic mi nie jest... dobra, powiem im… udanych wakacji… do widzenia.

- Coś się stało? – zapytałam.

- Szef wyjeżdża na półtora tygodnia i nagranie teledysku się przesunie. To nawet lepiej, bo jak ja się z tym okiem pokażę? Właśnie dlatego tak zareagowałem, Marc by mnie zabił – zaśmiał się i wskazał na oko.

- No tak – odpowiedziałam. Nath zrobił krzywą minę – coś nie tak?

- Nie, głowa mnie rozbolała.

- Pójść po lekarza?

- Nie trzeba… zdrzemnę się i mi przejdzie.

- Jak chcesz – powiedziałam i poszłam po książkę, która wczoraj zaliczyła małą kąpiel.
Gdy wróciłam, Nathan już spał. Usiadłam tam gdzie wcześniej i zaczęłam czytać. Po około pół godzinie chłopaki przyszli „na zmianę”.

- No i jak tam? – zapytał Jay.

- Cicho, Nath śpi – w tym momencie chłopak się obudził.

- Już nie śpi.

- Dzień dobry śpiąca królewno! – krzyknął Max.

- Sam jesteś królewna – ziewnął Nath – Aa, chłopaki mamy półtora tygodnia wolnego. Marc pojechał na wakacje z żoną i przesunął nam się klip.

- No to super!

- Jak głowa? – zapytałam.

- Lepiej. Mówiłem, że przejdzie?

- Dobra, będzie tych czułości.

- Jakich znowu czułości? – zapytał zdziwiony Nath.

- Ania idź graj, ja przy nim posiedzę – zaoferował się Tom.

- Ja zostanę – chciałam się wymigać.

- Nie, nie, nie. Trochę ruchu nie zaszkodzi.

- Czy ty coś sugerujesz? – zaśmiałam się.

________________________________________________________

Jest i rozdział ;) 

Dziękuję za przemiłe komy i niestety ;/  ale z wyjaśnieniem operacji będę musiała was potrzymać trochę w niepewności, ale obiecuję, że niedługo wszystko się wyjaśni. Dedykuję Anku ;D oraz Peace ;* i dziękuję za to ze czytają te moje wypociny

Marc Anthony (44 l.) - producent TW. Jest miłym i sympatycznym człowiekiem, choć wydaje się chłodny dla obcych ludzi. Nie ufa nieznanym osobom; aby się przekonać o jego prawdziwym charakterze, należy go bliżej poznać. Bardzo lubi chłopaków, dba o nich jak o własne dzieci.